صندلی راحتی لاستیکی
حالا دیگر کمتر کسی است که با یکی از بزرگترین معضلات زیستمحیطی عصر حاضر آشنا نباشد و کمترین اطلاعاتی درباره اثرات مخرب و ویرانگر رها شدن زبالههای پلاستیکی در طبیعت در اختیار نداشته باشد. طی همین روزهای اخیر با ویدیوی وحشتناک و شوکآوری در فضای مجازی مواجه بودیم که حجم انبوهی از کیسههای پلاستیکی را در آبهای سواحل بالی به نمایش میگذاشت. این ویدیو که توسط یک غواص انگلیسی تهیه شده است جنان درد عمیقی را در خود نهفته دارد که محال است نگرانی علاقهمندان محیط زیست را موجب نشود. نگرانی موجه و به حقی که طی سالیان اخیر کمپینهای فراوانی را در باب تشویق و ترغیب مردم همه کشورها به استفاده نکردن از کیسههای پلاستیکی پدید آورده است. البته این تنها بخش کوچکی از ماجراست، چرا که با تولید انبوه اتومیبلها و متعاقبا فرسوده شدن آنها و از رده خارج شدنشان معصلی دیگر تحت عنوان زبالههای لاستیکی بر تن ظریف و نحیف طبیعت خراش وارد نموده است. اما آیا در مقابل نیاز روزافزون بشر امروز و در ادامه تولید محصولات مورد نیازش، راه حلی برای مهار چنین معضل و مشکلی وجود دارد؟ بیتردید در مقابل حرص و آز آدمی گمتر نیرویی توان مقابله را داراست اما نجات طبیعت و محیط زیست نیز دغدغهای ساده محسوب نمیشود که بتوان به سادگی از کنار آن عبور نمود. به همین دلیل بازیافت زبالهها و بازگرداندن وسایل فرسوده به چرخه مصرف ایدهای که توان پاکسازی طبیعت را از آلودگیها در خود نهان دارد.
فکر و ایده بازیافت زبالههای تولیدی که روبهروز بر حجم آنها نیز افزوده میشود، ترفندی است که طی سالیان اخیر در کشورهای بسیاری در گوشه گوشه جهان بودجههای هنگفت و در عین حال توجیهپذیری را به خود مصروف داشته است. دولتهای بسیاری بخش عمدهای از توان خود را به این ایده اختصاص دادهاند که تا حد امکان از میزان زبالههایی که ناگزیر به دفن و معدوم ساختنشان در دل طبیعت میباشند، بکاهند. اما همه این تلاشها اگر چه با توان و اراده عطیمی انجام میشود اما کماکان باعث از بین رفتن نگرانیهای به حق طبیعت دوستان و فعالین محیط زیست نشده است. از اینرو در کنار برنامههای دولتی در راستای مهار تولید زبالههای پلاستیکی و لاستیکی، همکاری مردم نیز به امری ضروری و حیاتی بدل شده است. شاید بسیاری در نگاه اول این سئوال برایشان به وجود آید که عموم مردم بدون استفاده از امکانات دولتی چگونه میتوانند در این زمینه موثر واقع شوند؟ پاسخ این سئوال بسیار ساده است. با بهرهگرفتن از توان ایدهها و نیروی خلاقیت میتوان بخش بزرگی از زبالههای تولیدی را بدون رهاساختن در دل طبیعت به چرخه مصرف بازگرداند. کافی است نگاهی دقیق به اطرافمان داشته باشیم و به بررسی نیازهایمان بپردازیم.
به عنوان مثال آیا تابحال به این اندیشیدهاید که از یک تایر لاستیکی فرسوده به عنوان یک وسیله کاربردی استفاده کرد؟ شاید برای پاسخ به این سئوال گزینههای متنوعی وجود داشته باشد اما آنچه که در این پست آموزشی برای ما در اولویت قرار دارد، ساختن یک صندلی راحتی با استفاده از تایر لاستیکی فرسوده است. بله. با بهرهگرفتن از یک حلقه تایر لاستیکی فرسوده میتوان در نهایت خلاقیت یک صندلی راحتی ریبا را با صرف کمترین هزینه ممکن ساخت و مهیا کرد. نکته اساسی در این پست آموزشی نقش محوری یک وسیله فرسوده در یک وسیله جدید با کاربردی کاملا متفاوت است. به این فکر کنید که به جای رها کردن یک حلقه تایر لاستیکی فرسوده در دل طبیعت که در خوشبینانهترین حالت ممکن، تنها به چندصدسال زمان برای بازگشت به طبیعت نیاز دارد، از آن برای ساختن یک وسیله جدید و زیبا استفاده میشود. حال به این بیاندیشیم که در صورت استفاده از همه تایرهای لاستیکی فرسوده به عنوان یک وسیله نو، چه خدمتی به پاکسازی طبیعت و محیط زیستمان صورت گرفته است. بیتردید شما هم مثل همه انسانهای معاصر، دغدغههای زیستمحیطی ارزشمندی نسبت به محیط پیرامون خود دارید.
از اینرو به شما پیشنهاد میکنیم با تماشای ویدیوی بارگذاری شده در پست آموزشی امروز و با ساخت صندلی راحتی با استفاده از تایر لاستیکی فرسوده، نقشی هر چند کوچک در پاکسازی طبیعت و محیط زیست داشته باشید.
دیدگاهتان را بنویسید