تجلی توامان “میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری” در مراسم محرم

غلامرضا بنی اسدی- یک سفر هدفمند، یک گردشگری مذهبی، یک ماموریت برای حراست از ” میراث معنوی”، یک تلاش موثر در احیای امر ائمه(ع)، تجلیل از سنتی انسان ساز، و….سفرهای محرمی را از این زوایا و ده ها زاویه دیگر می توان بررسی کرد.  سفری که به قرار نانوشته خیل عظیمی از مردم تبدیل شده است به خصوص که بر خلاف همه موقف های سفر و زمان های رفتن، این بار بیشتر بحث آمدن مطرح است و هرکس سعی می کند تا تاسوعا و عاشورا ، خود را به موطن خویش برساند و در حسینیه و مسجد و تکیه ای به اقامه عزا بپردازد که سال های قبل پدران و مادران و نیاکان شان به عزاداری برای پسر پیامبر پرداخته اند. سعی می کند  زیر همان علم و کتلی سینه بزند که پیش از او پدرانش، جد اند جد سینه زده اند. به ویژه که علم داری در بسیاری از مناطق، سنتی است که به میراث می رسد و افراد خود را می رسانند تا از این میراث ارجمند، به خوبی حفاظت و از جایگاه خانوادگی خود در سپهر عزای سید الشهدا ، حراست کنند.آری، سفر  محرمی، خاص است و دستاورد های بی نظیری هم دارد و نتایج شگفت انگیزی نیز هم. جالب این که بدون تبلیغات و برنامه سازمانی هم محقق می شود این سفر که به برگزاری مراسم ویژه هم منتهی می شود. سفری که تظاهرات توامان “میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری” نیز هست. هم با برگزاری مراسم سیدالشهدا(ع) در اماکنی که بسیاری از آن ، به لحاظ سازه، در شمار “میراث فرهنگی” است، بنا های ماندگار، روح و جان تازه می گیرد و هم علم و کتل ها و پرچم و بیرق هایی که صنعت دست های هنرمند و عاشق است، به ساحت حضرت ارباب هنر، مولا حسین(ع) ادای ادب می کند و هم سفر است و دیده و دلی که به تماشا، درس می گیرد و ذخیره معنوی خویش را غنی می کند. از سوی دیگر هنر مومنانه و عاشقانه “تعزیه خوانی” است که جلوه ای خاص به مراسم می بخشد و چشم گردشگران خارجی را هم خیره می کند. گردشگرانی که با محرم در فضا و شرایطی قرار می گیرند که بایشان یک تجربه بکر و ناب را رقم می زند چه در هیچ در دیاری دیگر نمی توانند شاهد مراسمی چنین پر شکوه باشند. مراسمی که به لحاظ دینی و مذهبی نیز منحصر به فرد و خاص مذهب شیعه است، چراکه اگر دیگر ادیان و مذاهب را در اعتقاد به بحثی چون مهدویت و انتظار ظهور منجی، بتوان در کنار هم دانست و میان شان فصل مشترک یافت، عاشورا و کربلا فقط منحصر به ماست. فقط ما ماجرایی چنین تراژیک داریم که می تواند به عنوان کاتالیزور، ما را به حرکت در آورد. من و دوستان خبرنگارم که هر کدام مان ریشه در جغرافیا و فرهنگی از ایران گسترده داریم وقتی پس از عاشورا به تحریریه رسانه مان برمی گردیم و از سفر رفته سخن به میان می آید شاهد جلوه زیبای “وحدت در کثرت” می شویم و می بینیم  تنوع گسترده مراسم، در شکوه نام امام حسین (ع) به وحدت می رسد. جمع بندی داده های خبری هم گواه این بود که تاسوعا و عاشورا و مراسم پرشمار آن، نماد شکوهمند میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری است و شاید تنها جایی باشد که همه ماموریت های یک سازمان را در خویش متبلور می کند. به نظر من ، محرم و سفر های محرمی باید در برنامه ریزی های سازمان هم به شکل ویژه ، دیده شود. این دیدن البته به دیده شدن و به اثر رسیدن هم منجر می شود. چیزی که باید همواره در نظر باشد. باری، تاسوعا و عاشورا آمدند و به زندگی و فرهنگ و معنویت ، جنی دوباره دادند و رفتند. اینک نوبت ما به ویژه میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری است که برای ماندگاری فرهنگ ملی محرم تلاش کند. میراق و صنعت و گردشگری، نه فقط به عنوان یک سازمان بلکه به عنوان سازه هایی در بنای رفیع فرهنگی این مرز و بوم.

منبع : خبرگزاری میراث آریا