گلدان سفال میناکاری شده لالجین همدان

توضیحات

در ناحیه غرب ایران شهری است که آن را مرکز تولید سفال در خاورمیانه می‌دانند. شهری که پیشه قریب به اتفاق مردمانش وابسته به کار سفال و سفالگری است.

لالجین یکی از شهرهای شهرستان بهار در استان همدان است. این شهر یکی از مراکز اصلی ساخت سفال و سرامیک در ایران و جهان می‌باشد. بگونه‌ای که اکثر محصولات تولید شده در این شهر علاوه بر بازارهای داخلی، به کشورهای دیگر صادر شده و در معرض فروش قرار می‌گیرد. از این رو می‌توان لالجین را یکی از مراکز توریستی استان همدان نیز به‌شمار آورد که سالانه پذیرای بسیاری از گردشگرانی است که در سودای تماشای رقص خاک در میان شعله آتش، پا به این شهر می‌نهند.

اما رسیدن خاک به آغوش آتش نه به سادگی صورت می‌گیرد، نه به یکباره. در ابتدا خاک را، آنچه را که مناسب کار گل می‌دانند و کلوخ‌هایی است ریز و درشت، از بستر اصلی‌اش ستانده و به کارگاه می‌آورند. کلوخ‌ها را می‌کوبند، درون تغارهای آهنین با آب می‌آمیزند و از صافی می‌گذرانند تا خاشاک و سنگریزه‌ها را از آن جدا کنند. هر آنچه که بر جای می‌ماند، مایعی است که آنرا “لوا” گویند. مایعی رقیق که با رها کردن آن به مدت چند روز، قوام مورد نظر استادکار برای ورود به مرحله بعد را به دست می‌آورد. بعد از فرستادن تکه‌های گل به محفظه‌ای بنام “تُرپاقدان”، مرحله ورز دادن گِل آغاز می‌شود. تکه‌های نسبتا بزرگی از گِل انبارشده که “لپه” نام دارند را به فضای کارگاه منتقل کرده و آنقدر با کناره کف پا لگد می‌کنند تا گِل کاملا آماده شود. بعد از این مرحله “لپِه”ها را به تکه‌های کوچکتری تقسیم کرده و دوباره با دست ورز می‌دهند تا به شکل کله‌قند‌های کوچک دربیایند. کله‌قندهایی که آن هار در اصطلاح سفالگری لالِجین “چونه” می‌نامند. چونه‌هایی که متشکل از گِلی است که کاملا آماده انتقال به سطح کارگاه و آغاز فرآیند سفالگری می‌باشد. …متن کامل

توضیحات تکمیلی