صندلی مربع رویه سیرجان دور جاجیم

توضیحات

تنیده در خطوط موازی (جاجیم‌بافی شیراز)

جاجیم‌ها دست‌بافه‌هایی هستند که پرز ندارند و از اینرو می‌توان از هر دو روی آن استفاده کرد. به عبارتی این نوع از فرشینه‌ها پشت و رو ندارند و هر دو طرف‌شان از هر لحاظ شبیه هم‌اند. کوچ‌گردان از جاجیم بهرهٔ زیادی می‌گیرند. بگونه‌ای که کاربرد آن به عنوان روانداز و محافظ سرما است. جاجیم مناسب‌ترین چیزی بود که در گذشته به روی کرسی می‌انداختند. اما با متروک شدن و استفاده نکردن از کرسی زغالی بعنوان گرم‌کننده منازل و خانه‌ها، بافت و اسفاده از جاجیم نیز در شهرها و حتی در شهرستان‌های دور و نزدیک، به فراموشی سپرده شد. اما روستائیان طبق عادت و شیوه زندگی پیشین، مناسب‌ترین روانداز برای کرسی زمستانی را رها نساخته‌اند. بطوریکه پیرزن‌های روستایی همچنان در زمستان و تابستان و آنهنگام که ذوق و خلاقیت‌شان در انگشتان بی‌قرارشان جاری می‌شود، در فضای باز اطراف خانه و میدان ده و یا هر مکانی که امکان داشته باشد سه‌پایه جاجیم‌بافی‌شان را بر پا می‌دارند و به مدد جادوی دستان و انگشتان‌شان، جاجیم می‌بافند. بافت جاجیم در اکثر قریب باتفاق دهات و مناطق روستائی ایران مرسوم است. جاجیم‌های بافته شده در مناطق مختف و در میان اقوام ایرانی از شباهتی شگرف برخوردارند. تنها تفاوت جاجیم‌های بافته‌شده به دست زنان قومیت‌های مختلف، ترکیب رنگ و ظرافت نخ و نقوشی است که روی آن ایجاد می‌کنند. جاجیم‌بافی یکی از معمول‌ترین عناصر صنایع دستی در ایران و در استان‌های کرمانشاه، کردستان، همدان، لرستان، فارس و آذربایجان‌شرقی است که از دیرباز در میان خانواده‌های روستایی و عشایر رواج داشته‌است. معمول‌ترین کاربرد جاجیم به عنوان زیرانداز است وهم‌چنین هنگام کوچ عشایر برای بسته‌بندی و جابه‌جایی اسباب و لوازم نیز استفاده می‌شود. گاهی نیز چونان بالاپوشی گرم برای دورماندن از گزند سرما مورد استفاده قرار می‌گیرد. حتی در بین برخی از خانواده‌های روستایی جاجیم را به‌عنوان چشم‌روشنی و جهیزیه نوعروسان هدیه می‌دهند و از آن چونان یادگاری ارزنده، سال‌ها در میان خانواده نگه می‌دارند…ادامه ی مطلب 

توضیحات تکمیلی